logo vilvoorde
bxlmaplogo vilvoorde.nl estaval1
leeuwvlagvlbrabant nlvlagduitsvlagfrvlagengelsvlag
Geschiedenis
Statistiek
Wijken
Foto's
Onroerend Goed
Politiek
Leven in Vilvoorde 
Links
Contact
vilvwapen
Oost:
- Tervuren
- Kraainem
- Sterrebeek
- Overijse
- Wavre
- Huldenberg
- Bertem
- Wezembeek-Oppem

Zuid:
- Hoeilaart
- Sint-Genesius-Rode
- Lasne
Drogenbos
- Linkebeek
- Braine l'Alleud
- Beersel
- La Hulpe
- Waterloo
- Rixensart

Brussel:
Woluwe
- Etterbeek
- Auderghem
- Evere
- Uccle
- Watermael-Boitsfort
- Ixelles
- Saint Gilles
- Koekelberg
- Schaerbeek
- Jette

Noord:
- Vilvoorde
- Meise
Grimbergen
- Machelen
- Zaventem

West:

- Wemmel
- Sint-Pieters-Leeuw
- Asse
- Dilbeek
vilv-maison2
Vilvoorde, sommigen zeggen liever in het Frans Vilvorde, is een industriele Vlaamse gemeente ten noorden van Brussel. Ze ligt aan het kanaal van Willebroek. Door de prominente aanwezigheid van zware infrastructuur zoals dit kanaal, de altijd drukke E19 naar Antwerpen, de vele fabrieks -en opslagloodsen, en natuurlijk het befaamde kilometerslange en torenhoge viaduct van de Ring van Brussel, ontstaat visueel en soms ook hoorbaar onvermijdelijk de associatie met een zwaar industrieel gebied. Ook al is veel van die industrie al lang verplaatst (zie de Renault affaire), vaak blijft het oude onroerend goed nog jaren verloederd en ongebruikt  staan.
De nadrukkelijke  aanwezigheid van talloze bedrijven heeft de gemeente economische voorspoed gebracht. Maar de eerste industriele ontikkeling van de regio Vilvoorde bracht ook met zich mee dat de supplementerende infrastructuur afgestemd werd op de arbeiders die de fabrieken en loodsen bevolkten. Veel nauwe en grauwe straten met kleine goedkoop gebouwde huizen aan weerszijden. De gebruikelijke weerspiegeling van het arbeiderskarakter. De notabelen van de gemeente, die een flinke bevolkingsgroei doormaakte van 1920 tot 1970, hadden hun eigen stijlvolle meesterwoningen (veel uit de jaren dertig). Maar deze lokale elite was getalsmatig uiteraard ver in de minderheid. En deze mooie woningen dus ook. De algehele indruk van Vilvoorde is er dan ook niet een die direct tot grote vrolijkheid stemt.
De pogingen van het gemeentebestuur om het centrum van Vilvoorde een aangezicht, vitaliteit en uitstraling te geven die hoort bij de toegenomen welvaart mislukten grotendeels. De N1 bijvoorbeeld, dat is de weg die Vilvoorde doorsnijdt, werd niet ondertunneld maar versmald, wat tot meer verstopping leidde. Het aansluitende stratenpatroon werd niet aangepast. Nauwelijks werden echte voetgangersgebieden gecreeerd. Vaak werd en wordt gekozen voor halfslachtige stedebouwkundige oplossingen. Goedkoop was weer eens duurkoop. Positieve uitzondering is de renovatie van de in het oog springende panden in het centrum die serieus ter hand werd genomen.
vilv-maison
Actueel "probleem" in Vilvoorde is de door veel Vlamingen gevreesde verfransing. Het deel van de gemeente Vilvoorde dat binnen de grote Ring van Brussel ligt,  genaamd Beauval/Het Voor , langs de Romeinsesteenweg, is al overwegend franstalig sinds de jaren zestig. Tot de helft van de jaren negentig ging de verfransing langzaam omdat er nauwelijks villaverkavelingen zijn in Vilvoorde, en het met name de Franstalige middenklasse uit Brussel was die tot deze tijd de hoofdstad verliet op zoek naar een huis met een ruime tuin. Wat er wel is in Vilvoorde is een groot patrimonium aan kleine en goedkope woningen. Toen aan het einde van de vorige eeuw de prijzen enorm begonnen te stijgen in de hoofdstad, werden deze woningen een aantrekkelijk doelwit voor een economische onderklasse uit het Brusselse. Vaak tweede en derde generatie immigranten. En vaak alleen in het Frans school gelopen. Zij zijn het die geen huis konden of wilden kopen voor de hoge prijzen die gevraagd werden in Molenbeek, Laeken, de Vijfhoek, Jette, of Schaarbeek, maar wel het typisch Belgische verlangen in zich droegen om een woning te verwerven. Bakstenen in de maag. Zo rukt de verfransing in Vilvoorde op vanuit de arbeiderswijken,  in plaats van vanuit de villakwartieren. Interessant omdat dit een proces is dat omgekeerd is aan de ontwikkeling in Kraainem, Wezembeek , en Rode, waar de verfransing plaatsvond vanuit de chique wijken en de Vlamingen hun bastion hadden en hebben in de buurten met de kleine en eenvoudige woningen. Het migratiepatroon van Vilvoorde vertoont een opvallene gelijkenis met dat van buurgemeente Zaventem.
Of de verfransing doorzet is nog maar de vraag, daar juist de groepen franssprekenden die in Vilvoorde komen wonen (zelf vaak migranten) een groter aanpassingsvermogen lijken te kennen dan hun autochtone taalgenoten. Het feit dat de instructietaal op alle scholen in Vilvoorde het Nederlands is zou een steentje bij kunnen dragen tot snelle integratie of zelfs assimilatie. Daarentegen vormt het feit dat traditionele Vlaamse partijen vaak onbeholpen en bijna autistisch omgaan met immigranten weer een extra risico voor die snelle integratie. Het feit dat Vlamingen en alle Vlaamse partijen consequent worden afgeschilderd als rascisten, of in ieder geval er tegenaan schurkend,  in bijna alle (Belgische) Franstalige media, helpt ook niet.
Een element dat, sinds er duizenden Spanjaarden in de jaren vijftig naar Vilvoorde kwamen, allen geassimileerd overigens,  goeddeels ontbreekt in de huidige demografische situatie is  de grote groepen kapitaalkrachtige Europeanen die de Oost-Rand en Zuid-Rand van Brussel onveilig maken. Deze groepen wegen in voornoemde gebieden zwaar op de demografie en later misschien op de politieke situatie.
vilv-rue1
Met maar liefst een kleine 38.000 inwoners, is Vilvoorde een van de groter gemeentes in de Rand. Buiten de kern van Vilvoorde bestaat de gemeente ook nog uit de dorpjes Peutie, Houtem , en Koningslo. Sinds de intocht van Jean-Luc Dehaene was het inwonertal weer stijgende, alhoewel hier niet noodzakelijkerwijs een oorzakelijk verband in moet worden gezien.
Vilvoorde kent nogal wat greenfield en brownfield sites die uitstekend zouden kunnen worden ingevuld met nieuwe woonwijken. Vergunningen worden echter mondjesmaat afgegeven want de angst voor verfransing zit diep. Die angst liet zijn lelijke gezicht ook zien door het opleggen van (Nederlandse) taaltesten aan nieuwe bewoners voor goedkope bewoners. De effectiviteit van zo'n test en de juridische haalbaarheid even daargelaten, deze gemeentemaatregel laat vooral het gebrek aan zelfvertrouwen en het gebrek aan creativiteit zien van de executieve van de gemeente en het Vlaamse bevolkingsdeel. Ook al mogen de franstaligen niet geheel worden vrijgepleit voor deze, in de grond abjecte, maatregelen door de gemeente Vilvoorde, daar zij voortdurend de grenzen van Brussel ter discussie stellen, en daarmee met  het zware middel van annexatie dreigen.
vilv-maison1
In 2007 werd Marc van Asch de nieuwe burgemeester van Vilvoorde. Hij was daarmee de opvolger van de befaamde bourgondier Jean-Luc Dehaene, ooit minister-president van Belgie. Jean-Luc Dehaene een letterlijk en figuurlijk vleesgeworden compromis die zijn veronderstelde provincialisme altijd zorgvuldig cultiveerde en via een intensieve discussie met vele zijpaden altijd wel voor ingewikkelde bestuurlijke problemen een , vaak nog ingewikkelder, oplossing tevoorschijn wist te toveren. Deze Dehaen was de beste man op de plaats toen na de gemeenteraadsverkiezingen van 2000, nadat hij in de verkiezingsperiode gewikkeld was in een regelrechte politeke oorlog met de liberaal Willy Cortois, de francofone gemeentelijke facties zover bleken te zijn opgerukt na deze gemeentelijke verkiezingen dat lange praatsessies noodzakelijk waren om twee FDF raadsleden te laten overlopen naar de Vlaamse kant. Het betrof hier Monique Gob-Devuyst die direct maar naar de Vlaamse christendemocraten overliep, en Jean-Pierre Vermote die zitting nam als onafhankelijk raadslid. Het was voor Dehaene de enige manier om zelf burgemeester te worden, dus de liberalen uit te sluiten, en tevens het cordon sanitaire niet te breken en het Vlaams Belang (toen nog Blok) buiten de deur te houden. Dehaene kreeg veel kritiek, maar slaagde wel in zijn missie.

© 2008 Estaval

vilvlocatie

vilvoordetaal
legenda